دلتون که میگیره چی کار میکنید؟
اصلاٌ پیش میاد که طولانی بشه؟ یا چند لحظه است و میگذره و نیازی به چاره جویی براش نیست؟
سادگی و سادگی و سادگی،
تازه پی بردم به اِشکال خودم!
_________________________________
میفرماید که:
زاهد از کوچه ی رندان به سلامت بگذر
تا خرابت نکند تهمت بدنامی چند
این، پایان است.
بایگانی
- دی ۱۳۹۶ (۱)
- آذر ۱۳۹۶ (۱۱)
- آبان ۱۳۹۶ (۲۶)
- مهر ۱۳۹۶ (۲۳)
- شهریور ۱۳۹۶ (۳۷)
- مرداد ۱۳۹۶ (۲۳)
- تیر ۱۳۹۶ (۱)
آخرین مطالب
-
۹۶/۱۰/۰۵اصلاحیه :)))
-
۹۶/۰۹/۲۶خداحافظی
-
۹۶/۰۹/۲۴حماقت
-
۹۶/۰۹/۲۲می روند و ساده اظهار تأسف میکنند
-
۹۶/۰۹/۱۹شوخی - جدی
-
۹۶/۰۹/۱۹میلِ من، میلِ تو میشود؟
-
۹۶/۰۹/۱۹آبرو
-
۹۶/۰۹/۱۸آذر
-
۹۶/۰۹/۱۴کار عشق است نمازِ من اگر کامل نیست
-
۹۶/۰۹/۱۳داشتن یا بودن - اریک فروم
دلم بگیره میزنم از خونه بیرون
زیاد تسکین نیست ولی خوبه
پاسخ:
خیلی هم خوبه اگه همیشه امکانش باشه.
خیلی هم خوبه اگه همیشه امکانش باشه.
دل گرفتن که برای همه پیش میاد
مهم اینه که ما چه طور باهاش مواجه بشیم.
خیلی از دل گرفتن ها به دلیل گناهای ماست، استغفار و عدم تکرار اون گناها باعث بهتر شده حالمون میشه
اما راهکارهای زیادی برای بهتر شدن حال هست، مثلا زمان هایی که بی دلیل غمگینیم. مثلا آشپزی، انجام کار هنری و... به من کمک می کنه.
یا مطالعه کتابی که دوست دارم. یا خوندن دعا و قرآن. خصوصا صحیفه سجادیه که مناسب هر حالی دعا داره.
مهم اینه که ما چه طور باهاش مواجه بشیم.
خیلی از دل گرفتن ها به دلیل گناهای ماست، استغفار و عدم تکرار اون گناها باعث بهتر شده حالمون میشه
اما راهکارهای زیادی برای بهتر شدن حال هست، مثلا زمان هایی که بی دلیل غمگینیم. مثلا آشپزی، انجام کار هنری و... به من کمک می کنه.
یا مطالعه کتابی که دوست دارم. یا خوندن دعا و قرآن. خصوصا صحیفه سجادیه که مناسب هر حالی دعا داره.
پاسخ:
تکرارِ گناه... دقیقاً همینه. ترکِ گناهها برام خیلی سخته. نمیدونم شاید باور ندارم که گناه باشن! انگار فقط دزدی و حق دیگران رو ضایع کردن برام گناهه، که با خیال راحت میگم من که این کارارو نمیکنم پس بی گناهم. یا فقط گناههای اجتماعی که تاثیر وسیع داره مثل بدحجابی، به نظرم گناهن. انگار گناههای فردی و یواشکی گناه نیست برای من. اشکال کارم هم دقیقا همینه. هعی...
تکرارِ گناه... دقیقاً همینه. ترکِ گناهها برام خیلی سخته. نمیدونم شاید باور ندارم که گناه باشن! انگار فقط دزدی و حق دیگران رو ضایع کردن برام گناهه، که با خیال راحت میگم من که این کارارو نمیکنم پس بی گناهم. یا فقط گناههای اجتماعی که تاثیر وسیع داره مثل بدحجابی، به نظرم گناهن. انگار گناههای فردی و یواشکی گناه نیست برای من. اشکال کارم هم دقیقا همینه. هعی...
راهکارهایی که گفتین خیلی اثر دارن. من هم با آشپزی و کتاب خوندن حالم خیلی خوب میشه. خودِ حرف زدن با خدا و گریه های وسط این حرف زدنها هم خیلی خوبه. فیلم دیدن هم خوبه. یه جور فراموشیِ لحظه ای میاره که البته بسته به فیلمش ممکنه نتیجه عکس داشته باشه ولی برای همون یکی دو ساعت موثره.
اما گاهی هیچی حالِ دلِ آدم رو خوب نمیکنه.
ممنون.
با یه نفر حرف میزنم که بهم میگه باز رفتی رو فاز ناامیدی :D یکم دعوام میکنه تا بخندم؛ ولی همیشه حرفاش الهام بخشه برام. یه نکات ریزی رو بهم یادآوری میکنه که از چشمم خارح بودن.
غیر اونم فقط دلم میخواد تو سکوت بشینم و فک کنم. به خودم ، دغدغه هام؛ خیلی وقتام قرانو باز میکنم به خدا میگم باهام حرف بزن یه نصیحتی کن منو :D گاهیم فال حافظ میگیرم. و البته همیشه هم یه چیزی هست اون بین که دلمو خیییییییلی آروم میکنه. حتی گاهی دیکشنری باز میکنم :)))) مثلا میگم سمت راست کلمه سوم. ازین چیزای اتفاقی و شانسی که به نظر من در حقیقت شانسی نیستن خیلی خوشم میاد.
البته کلا تزم اینه که آدم یا کاری از دستش بر میاد یا کاری از دستش بر نمیاد ، اگه برمیاد بسم الله اگه برنمیاد غصه خوردن فقط مصرف بیهوده ی انرژیه
هرچند دلگیری مترادف با غصه نیس همیشه ؛ ناگزیره اغلب اوقات. به نظر من چیز بدیم نیس اگه بلند مدت نباشه. سعی میکنم باهاش کنار بیام.
گاهیم برا خودم شعر مینویسم !
پاسخ:
منم یه دوستی دارم که همیشه بهم امید و انرژی و انگیزه میده، حتی گاهی فکر میکنم حرفهاش صرفا به خاطر خوب شدن حال من باشه و خیلی جدی نباشه ولی همین که هست خیلی خوبه. خدا اینجور آدمها رو زیاد کنه. :)
منم یه دوستی دارم که همیشه بهم امید و انرژی و انگیزه میده، حتی گاهی فکر میکنم حرفهاش صرفا به خاطر خوب شدن حال من باشه و خیلی جدی نباشه ولی همین که هست خیلی خوبه. خدا اینجور آدمها رو زیاد کنه. :)
راستش من اول گریه میکنم. یعنی اون جنس دلگیری که منظورمه اول باید یه گریه داشته باشه، ولو در حد یه بغض بدون اشک چند ثانیه ای باشه. بعد هم حرف زدن با خدا و کتاب خوندن و توی اینترنت چرخیدن و وبلاگها رو خوندن هم خوبن. منم از این کارهای به ظاهر عجیب غریب (مثل فال گرفتن با هرکتابی) میکنم. :))
قبول دارم که یا میشه کاری کرد یا نه. ولی گاهی اصلا به این مرحله نمیرسه که بفهمیم کاری ازمون ساخته است یا نه. یه جوری گیر میافتیم توی هجوم افکار و اینجاست که حتی کارهای روزمره رو هم نمیشه انجام داد، حتی کارهایی که خوشحالمون میکردن هم بی تأثیرند، چه برسه به اینکه بتونیم به راه حل داشتن یا نداشتنش فکر کنیم. :(
اون جنس دلگیری مثبت رو هم قبول دارم و به نظرم حتی میتونه باعث یه انرژی و انگیزه جدید بشه. :)
چه خوب که میتونید شعر بگید. عالیه.
ممنونم از توجهت دوست خوبم. :-*
با یه نفر حرف میزنم که بهم میگه باز رفتی رو فاز ناامیدی :D یکم دعوام میکنه تا بخندم؛ ولی همیشه حرفاش الهام بخشه برام. یه نکات ریزی رو بهم یادآوری میکنه که از چشمم خارح بودن.
غیر اونم فقط دلم میخواد تو سکوت بشینم و فک کنم. به خودم ، دغدغه هام؛ خیلی وقتام قرانو باز میکنم به خدا میگم باهام حرف بزن یه نصیحتی کن منو :D گاهیم فال حافظ میگیرم. و البته همیشه هم یه چیزی هست اون بین که دلمو خیییییییلی آروم میکنه. حتی گاهی دیکشنری باز میکنم :)))) مثلا میگم سمت راست کلمه سوم. ازین چیزای اتفاقی و شانسی که به نظر من در حقیقت شانسی نیستن خیلی خوشم میاد.
البته کلا تزم اینه که آدم یا کاری از دستش بر میاد یا کاری از دستش بر نمیاد ، اگه برمیاد بسم الله اگه برنمیاد غصه خوردن فقط مصرف بیهوده ی انرژیه
هرچند دلگیری مترادف با غصه نیس همیشه ؛ ناگزیره اغلب اوقات. به نظر من چیز بدیم نیس اگه بلند مدت نباشه. سعی میکنم باهاش کنار بیام.
گاهیم برا خودم شعر مینویسم !
پاسخ:
:)))
:)))
:-*