از هر دَری
- سه شنبه, ۳۰ آبان ۱۳۹۶، ۰۸:۱۳ ب.ظ
- ۱ نظر
رفیق آدم که ناراحت باشه، دل و دماغ برا آدم نمیمونه. :( رفیق که بماند، یه همنشین حتی...
دو ساعته دارم باهاش حرف میزنم، نه اون حرف منو میفهمه نه من درکش میکنم!!! نمیدونم با اینکه میدونه عقایدمون زمین تا آسمون فرق دارن چرا باز میاد میگه حرف بزنیم؟ میدونم فقط چون دلش پُره و کسی رو نداره که باهاش حرف بزنه است! وگرنه یک دونه از راه حلهای من هم به کارش نمیاد! هوووووووووف! خسته شدم! بین همه ی اونایی که باهم دردِدل کردیم این یکی اینقدر لجبازه که بعد از چند ساعت نه تنها نمیگه دستت درد نکنه حالم بهتر شد، بلکه طلبکار هم میشه! بابا باز صد رحمت به اونایی که بعد از چند تا شکست عشقی و در حسرت کِیسِ بعدی (!) میان چند دقیقه نصیحت میشنوند بعد هم با اینکه منتظری بگن حرفهات به هیچ دردی نمیخوره! برعکس میگن حرفهات خیلی هم خوب بود ما به نصیحت احتیاج داریم و با حال خوبشون حال ما رو هم بهتر میکنن! حالا خوبه الآن از "خدا" چیزی براش نگفتم فقط بحث رو بردم سمت "قسمت"! باز هم حرفهای خودش رو میزنه! واقعا با آدمهای لجباز و یک دنده باید چه کار کرد؟ من خودم لجباز هستم ولی لجبازیهام بچه گانه است خودم زود کوتاه میام و حرفهای بقیه رو قبول میکنم حتی شده بی تقصیر بودم ولی عذرخواهی هم کردم! چقدر من خوبم!!! :))) دیوونه ام کرده این مثلاً دوست!!!
خدایا برای دردهای نگفتنی درمان بفرست. آمین.
الآن فهمیدم میشه وبلاگ کسی رو دنبال کرد بدون اینکه آدرس معلوم بشه. به جز "دنبال کردن خاموش" ها... :) میدونستید آیا؟ به دنبال کننده ی جدیدی که آدرس وبلاگشون رو ندارم از همین تریبون خوش آمد عرض میکنم. :)
فکر کنم باید یه دستی به سر و روی وبلاگم بکشم. داره بازدیدکننده ها زیاد میشه اینجوری خوبیت نداره! :)))
این مطلب از وبلاگ "صالحات" هم باید خوانده شود.
چند تا متن عشقولانه هم تو این چند روز خوندم ولی فکر کردم شاید مناسب اینجا نباشند و راستش فرصت هم ندارم برم اجازه ی صاحبانشون رو بگیرم. :)
ممنون از همه ی دوستانی که تو این مدت اجازه دادند لینک مطالبشون رو تو وبلاگ بی رونقم بذارم. به خصوص خانم رهرو که آشنایی با وبلاگشون برام یه نعمت بزرگه.
برای دلهای شکسته هم دعا کنید لطفا... معمولاً فراموش میشوند.
بابت بازنشر لینک ها ممنونم.