اول: خُب امروز جمعه بود! ولی من از قبل برنامه ای براش نداشتم. ولی اتفاقایی پیش میاد که ثابت کنه جمعه ها یعنی دلتنگی... مثلاً امروز فهمیدم علاوه بر صفتِ نیکوی فضولی(!)، حسود هم هستم! نبودم ها! چون خاطراتی دارم از دوستانی که مثلاً تعجب میکردن از اینکه حتی توی رقابت میگفتم چی از من کم میشه که بقیه هم موفق باشند؟ ولی اینا خاطراته! الآن واقعاً آدمِ حسودی شدم!
دوم: چک کردن آمار و گزارش های وبلاگ هم برام استرس زا شده. یه عالمه آی پی و سیستم عامل مختلف میبینم که جز چند تا از دوستان که میشناسم باقیش ناشناسن. پیروی پُست قبلی باید باز هم اشاره کنم که حالا اثری، کامنتی، نشونی از خودتون نمیذارید اشکال نداره ولی خیلی نامردیه که حرفهای یه نفر رو بخونیم ولی بهش اجازه ندیم حرفهای ما رو بخونه و اینا!
سوم: دیروز فهمیدم تمامِ عمرم واژه ی "خُب" رو "خوب" مینوشتم و انتظار داشتم درست هم خونده بشه! جالب اینکه هیچکس هم تا حالا تذکر نداده بود تا درستش کنم! :)
چهارم: دو ساعت پیش به بهانه ی خرید هله هوله رفتم بیرون تا بلکه یه هوایی بخورم و این بی تابی جمعه ها کم تر بشه. بوی نم میومد، فکر کردم بارون اومده خوشحال شدم. بعد که رسیدم دم در کوچه فهمیدم کارگر اومده بوده و پارکینگ و حیاط رو شسته و بوی نم به این خاطر بوده! هیچی دیگه! حالم بیشتر از قبل گرفته شد! خیابون ها هم که خلوت و دلگیر... فقط چند تا دونه ماشین در حال عبور دیدم! یکیشون هم توی کوچه ی دو متری با چنان سرعتی از کنارم رد شد که نگو... من هم که اعصاب نداشتم شانس آورد زود رد شد وگرنه باهاش برخورد شدیدی میکردم! در نتیجه تمام این ماجراها یک ربع هم بیرون نبودم و برگشتم! اصلاً به من نیومده پام رو از خونه بذارم بیرون! همین بیام اینجا درددل کنم بهتره انگار! والا!
پنجم: مورد اول و دوم به شدت به هم مرتبط اند!
