حرف

یه زمان خیلی با خدا حرف میزدم، خیلی. مثلِ یه رفیق. خیلی هم تأثیر داشت. یه مدتیه دیگه حرفم نمیاد! نمیدونم از کِی، شاید از وقتی فهمیدم اگه حتی ظاهری سعی کنی شبیه کسی باشی، کم کم شبیهش میشی و خواستم شبیهِ آدم خوبا باشم ولی شدم ریاکار و مُزَور! الآن دیگه با خدا هم حرفی ندارم.