خیلی وقته که حسرت آدمهای فراموشکار رو میخورم. حسرتِ آدمهای بی تفاوت و بی خیال. آدمهایی که دیگران براشون اهمیتی ندارن. شاید فقط وقتی براشون منفعتی داشته باشند، مهم و با ارزش میشن. چقدر این آدمها زندگی آرومی دارن. زندگی بی دغدغه. راحت به برنامه هاشون میرسن. راحت از دیگران برای اهدافشون استفاده میکنن و گاهی حتی به روی مبارک هم نمیارن. کاش من هم ذره ای بی تفاوت بودم و فقط به خودم فکر میکردم. فقط به خودم.
+ یه چیزی هست به اسمِ "آه" که یه جایی میشه تنها جوابِ این آدمها...
_ خیلی نامردیه که دلت خنک بشه از زمین خوردنِ کسی که بهت ظلم کرده، ولی یه جایی دلت میخواد یه بار هم شده جای همون آدمهایی باشی که گفتم.
